Gooien met water, vliegen door de jungle

Zoals jullie hebben kunnen lezen, heb ik het Thais nieuwjaar gevierd in Chiang Mai. Drie a 4 dagen van water gooien, is één groot feest, maar ook wel lang. Vandaar dat ik nog veel meer gedaan heb in Chiang Mai. Dag 1 was dus gooien met water en mensen nat spuiten met een supersoaker. Meerdere keren de straat op gegaan en meerdere keren doorweekt bij het hostel aangekomen. Vooral de ijskoude emmers met water, zorgde elke keer weer voor een opdonder. Maar lachen dat het was. Op dag 2 wilde ik wel weten wat er in de ommuurde oude stad gebeurde. Tot op heden was ik alleen rond de oude stad gebleven, aangezien hier een gracht liep waar al het water voor het watergevecht uit werd gehaald. In de oude binnenstad zijn héél veel tempels en achteraf bijzonder weinig watergevechten. Dus die dag de culturele toerist uitgehangen. Op dag 3 waren meerdere van ons wel klaar met het water en wilden we naar de sticky waterfalls gaan (da’s toch een ander soort water). Deze watervallen zijn bijzonder omdat de stenen erg veel grip bieden, waardoor je zonder heel veel moeite omhoog kan lopen. Het was zeker erg leuk, maar aangezien alle Thaise lokalen precies hetzelfde idee hadden op dag 3 van Songkran, was het ook erg druk.

En toen werd het alweer tijd om me voor te bereiden op Laos, want daar ben ik nu. In Chiang Mai een dagje Laos gepland, hoe kom ik de grens over? is het echt zo moeilijk? Het antwoord is nee en eigenlijk wist ik dit al. Aangezien het niet de eerste keer is dat ik deze grens ben over gegaan. Eenmaal in Laos begonnen de zenuwen te komen, want ik ging drie dagen door de jungle ziplinen en slapen in een boomhut. Het was in één woord geweldig! maar ook zwaar. Want stiekem heb ik weer gehiked. Hoewel ik tegen iedereen thuis had gezegd dat ik al ziplinend door de jungle zou gaan, en nooit de bodem zou aanraken, had ik dat toch een beetje verkeerd begrepen. Ik moest toch zeker wel vaak van de ene zipline naar de andere zipline lopen, berg op…. Neemt niet weg dat het een once in a lifetime ervaring was. Wakker worden met het zingen van de gibbons op de achtergrond. Douchen met een uitzicht over de jungle. ‘S nachts wakker worden omdat er een rat op je klamboe loopt, of omdat het toch wel erg begint te stormen en we klaar zaten om geëvacueerd te worden of omdat er om 5 uur ‘s ochtends een boom naast je boomhut afbreekt, is toch iets wat ik niet snel weer mee maak.
Jammer dat ik op de terug weg even geen toegang had tot mijn backpack en ik bang was om de bus te missen, maar toen alles goed kwam, was ik dat weer snel vergeten.

En nu ben ik in Luang Namtha, voornamelijk aan het bijkomen van het jungle avontuur. Er staat nog veel moois gepland voor Laos en ik ben blij dat ik weer terug ben.

Liefs Roxan