Kyoto, tempels and food!

Wanneer ik terug denk aan de afgelopen 2 weken en de verbazingwekkende dingen die de Japanners doen, dan moet ik bekennen dat het voor mij allemaal wel meevalt. De cultuurshock die ik verwachtte is niet gekomen en misschien komt het omdat ik al heel veel gewend ben of ik heb me nog niet voldoende ondergedompeld in de Japanse cultuur (gelukkig is daar nog tijd voor).
Natuurlijk heb je de extremen in Tokyo van wijken vol hoogbouw of gericht op 1 thema, zoals boeken of videogames en anime. En als het om eten gaat dan heb je de kitkat smaken sake en groene thee, groene Fanta met slagroom en heel veel slijmerig eten of zoetigheden met bonen vulling. Maar over het algemeen zijn de Japanners zeer vriendelijk, welgemanierd, schoon en grotendeels op zichzelf. Afgezien van de enkele enthousiasteling die mijn Ponyo tattoeage wel heel kawai vinden. Maar dat is voornamelijk de jongere generatie.

Inmiddels ben ik in Hiroshima, maar ik kan niet wachten om te schrijven over Kyoto!
Kyoto is mooi, er zijn super veel tempels en mooie plekjes en parken en er stond zo veel op mijn lijstje dat ik de eerste dag op de fiets ben gegaan. Dit zorgde er alleen voor dat ik het gevoel had dat ik veel plekjes over het hoofd zag en het was uiteindelijk zo erg dat ik in Gion (dé Geisha wijk) heel erg verdwaalde. Ik meen het, die kaarten klopte gewoon niet. Dus de volgende dag te voet op pad. Al huppelend met mijn koptelefoon met de mooiste muziek van incubus tot editors tot the national en wandelen maar. Super mooie tempels gezien, de imperial palace met prachtige Japanse tuinen en naar de food market. Maar jullie kennen mij en het eten wat ik niet echt ken, eet ik ook niet zo graag. Gelukkig had ik een kamergenootje, waarbij alles om eten draait, met name matcha (groene thee) en samen met haar dag 3 op pad gegaan. Eerst naar bamboo grove, daarna weer wat tempels en toen terug naar de food market waar Nikki mij kon vertellen wat wat was. Dus ik aan de fish cookies, die er alleen maar zo uitzien en eigenlijk naar pannenkoeken smaken met rode bonenvulling en octopus deegballetjes gegeten en matcha popcorn en matcha kitkat en perzik bier en nog veel meer. Het was een dag van eten. Gelukkig hebben we die dag ongeveer 29000 stappen gelopen, das bijna 20 km in 5 uur tijd, dus ik zal er wel niet van aangekomen zien. Nog steeds heb ik het gevoel dat Kyoto nog veel meer te bieden heeft en gelukkig ga ik over ruim een week weer een dagje terug.

Gisteren voordat ik naar Hiroshima ben gegaan nog een tussenstop in Himeji gedaan. Wat zal ik eens zeggen over Himeji? Het is 1 van de grootste kastelen van Japan en van buiten echt prachtig en oogverblindend wit. Zeker wanneer de kersenbloessem zal bloeien dan is het helemaal een plaatje. Het gebouw is 6 verdiepingen hoog en je kunt er naar binnen om de top te bereiken. Dat wilde ik natuurlijk wel zien! Nou ik had het beter niet moeten willen. Ik heb me nog nooit meer dan een kudde dier gevoeld dan gisteren. Je mocht maar 1 pad volgen EN het was super druk met als gevolg lange rijen, veel wachten, want elke verdieping werd weer wat kleiner dus konden we niet zo maar met zijn allen naar boven. En als je dacht dat wanneer je het zat was dat je wel even terug naar beneden kon gaan, dan heb je het mis. Ik moest helemaal door naar de top waar echt niets te zien was. Gelukkig maakte de nabij gelegen Japanse tuinen een hoop goed.

Gisteravond in een superleuk hostel aangekomen en okinomiyaki gegeten (zoek het maar op). De komende week eens kijken of ik het toerisme een beetje kan ontlopen, want blijkbaar zitten de Japanners niet met zijn allen in Amsterdam en gaan ze ook heel graag op pad in eigen land.

Tot volgende week,

Liefs Roxan