Rijden door de regen als een local

De afgelopen week bepaald regen steeds mijn dagen. En misschien is dat niet zo wonderlijk aangezien mijn dagen meer uit stranddagen bestaan. Op zaterdag besloten we naar watervallen te rijden anderhalf uur van Kuta lombok vandaan. Waar ik nu zit. De heenweg begon prachtig, lekker op de scooter langs mooie rijstvelden die nog groener waren in de zon. Maar voordat we bij de watervallen waren begon het al met regenen. Dus wij op uitnodiging van lokalen bij hen schuilen en een kopje koffie gedronken. Vervolgens door naar de watervallen, alwaar het weer begon met regenen. Nou kan ik zeggen dat zwemmen in de watervallen dan geen optie is. Dus wij na anderhalf uur alweer op de terug weg en toen ging het helemaal los. Wij weer schuilen en op een gegeven moment dachten we dat het minder hard ging regenen. Dus wij weer op pad. Wat een slechte keuze was dat! Zo veel regen, ik zag geen hand voor ogen. Gelukkig is alles goed gegaan en waren alleen mijn kleren doorweekt.

Het weer op de Gilis was gelukkig beter, behalve bij aankomst. Ik heb een dagje strand kunnen pakken, gesnorkeld en een zeeschildpad gezien. Een prachtige zonsondergang op Gili Air meegepakt. Gili Air is wel mijn favoriete Gili. Ik vond Gili T wat tegenvallen, slecht onderhouden en prijzig. Terwijl Gili Air er super mooi bij lag en helemaal niet duur was.

Op de Gilis een stel Nederlanders ontmoet en met zijn vieren naar Kuta Lombok gereisd. Ook hier een dagje strand gedaan, maar toen ging het regenen.... Gelukkig zou ik hier nog meerdere dagen hebben, dus kon ik dat nog een keer over doen. Ware het niet dat ik gisteren ziek ben geworden... we houden het op voedselvergiftiging, want die heb ik toch minstens 1x op mijn reis. Dus gisteren ging het niet zo goed, maar vandaag al wel weer wat beter.

Afgezien van de regen en het ziek zijn, is Lombok heel mooi. Vooral de stranden. Al ben ik natuurlijk niet echt een strandtent en begin ik wat moe te worden en begin ik de niet okay uitziende honden zat te worden en kom ik hier op mijn punt; misschien begin ik er langzaam aan klaar voor te zijn om naar huis te gaan, ahhhhh. Ze ik dat nou hardop? Maar ik ben nog niet klaar, voordat ik 4 dagen op een boot heb gezeten om Komodo varanen te gaan zien. Daarna ben ik er klaar voor. En dat scheelt want dan zit mijn reis er al weer bijna op.

Dus jullie kunnen hierna nog 1 über enthousiaste blog van mij verwachten en daarna weer spreken in levende lijve.

Tot schrijvens,

Kus kus