Wat ga ik je (niet) missen

De laatste uurtjes van Sri Lanka en dan gaan we door naar Japan, met een korte tussenstop in Kuala Lumpur (lees 36 uur).

Na de vorige blog, verliep het allemaal niet meer zo vlekkeloos in Sri Lanka. De wegen werden moeilijker om te rijden, zeker in de heuvels/bergen. De motor drie keer laten afslaan in een bocht, terwijl je naar boven rijdt, zonder lichten (want die bleken het niet te doen) in het donker, was misschien wel het hoogtepunt. Ook regen begon meer een onderdeel te worden van de reis, waardoor we in de bergen, wederom geen hand voor ogen zagen. Vervolgens werd Rens voor één dag ECHT ziek, waardoor ik alleen op pad ging in Ella. Wat een prachtig bergstadje is trouwens. Omdat de temperatuur in het geplande Arugam Bay 38 graden zou worden, besloten we ook om de route om te gooien, omdat het Zuiden zowaar droog en koeler was. Dus hup, naar andere strandstadjes en weg uit de bergen. Dit bleek hier en daar een hit en een mis. Het gebrek aan toerisme (want ja het zou slecht weer horen te zijn), maakten dingen lastiger te regelen. Lang niet alles is open bijvoorbeeld. Tegelijkertijd heb je veel paradijsjes helemaal voor jezelf.

Dus nu we op het punt staan te vertrekken, hierbij een aantal dingen die ik niet ga missen aan Sri Lanka.

• De broodwagen steekt boven de rangorde van verkeer uit. Deze heeft een klassiekmuziekje en volgde Rens door het hele land.
• De bussen, die hebben een doodswens, zijn de koning op de weg, halen overal in en toeteren in je oor.
• De honden, echt, het zijn er te veel, ze zien er niet uit, ze zijn te vies. En ik vind ze eng.
• Kippenbotjes in de curry. Eigenlijk heel goed, Sri Lankanen gebruiken al het vlees en de hele kip. Maar dat betekent wel dat het eten van currys soms oppassen geblazen is.
• Muggen en mieren: in tegenstelling tot Rens, moeten ze mij erg hebben. De rode mieren waren misschien wel het vervelendst.
• De tuktuk. Ik ben klaar met rijden en mij gefrustreerd voelen.

Maar even alle gekheid op een stokje. Natuurlijk gaan we ook dingen WEL missen.

• Het lekkere en veelzijdige eten (vooral de curries bevielen erg goed).
• De prachtige stranden, vooral diegene die we helemaal voor onszelf hadden.
• De zeer lieve mensen, die we niet boos gezien hebben (behalve op de weg dan)
• De tuktuk. Haha. Ik kan er dan wel helemaal klaar mee zijn, het was een bijzondere ervaring en erg leuk om terug te kijken en te merken dat ik de eerste dag blaren op mijn hand had van het schakelen en de laatste dag tussen het drukste verkeer al toeterend over de weg ging en met gemak op de rem stapte om soepeltjes terug te schakelen en stil te staan.
• Ow ja en als laatste ga ik missen: Mijn reiskussen, SD-kaart met al mijn foto’s en mijn armband die Heleen speciaal voor mij weer uit Peru heeft gehaald, nadat ik de eerste al kwijt was. (Sorry Heleen, moet ik volgend jaar maar zelf naar Peru)

Nou ik denk dat dit een hele mooie samenvatting van Sri Lanka is, op naar het volgende avontuur.

Kusjes Roxan