Het alledaagse leven

Ookal heb ik het gevoel dat ik jullie niet enorm veel te vertellen heb, toch is hier een berichtje van mij om ontwenningsverschijnselen bij jullie tegen te gaan.

Zoals ik al zei, ik ben weer een beetje normaal aan het leven hier in Melbourne. Mijn dagen zien er over het algemeen zo uit: overdag van 11.00 tot 14.00 werk ik en als het dan mooi weer is ga ik ff Melbourne in, is het slecht weer dan hoor je mij klagen, terwijl ik dan een boek in duik of ga nadenken over de belangrijke dingen in het leven ;-) Verders is het zelfs zo dat ik hiet in Melbourne mensen ken, zowel mensen die op doorreis zijn (bv. Eva)als mensen die hier wonen (zoals Kieran). En wat doe je met mensen dieje kent? Daar spreek je mee af, gewoon heel alledaags, alsof je naar de Postkamer gaat. Hoe leuk is dat! Ondanks al het normale week de afgelopen week daar wel van af, want ja daar is die dan eindelijk: De Australian Open! Heb daar 5 dagen lang rondgebanjerd en interessante matches gezien. Hoogtepunten: Murray, Tsonga, Berdych, Soderling en nog vele andere. Kwam er ook gelijk achter dat vrouwentennis echt verschrikkelijk is en dat Ljubicic een pietlut is.
Verders me ook nog over een aantal dingen verbaasd en gefascineerd. Allereerst de ballen jongens, want daar komt nog een techniek bij kijken, met allemaal signalen om aan te geven hoeveel ballen je hebt en lijnen/richtingen die je mag oprennen, wanneer je 'oversteekt'. Ook is er een grote kans dat je als ballenjongen door een bal wordt geraakt (zoals een meisje over kwam en die moest toch wel huilen) of een enkeling valt over de borders. Altijd lachen. Daarnaast heb je nog de mensen die de lijnen in de gaten houden en veel van deze mensen zijn behoorlijk gezet (om zo vriendelijk te blijven) en sorry dat ik het zeg, maar zo erg gezet dat ze zelfs amper voorover kunnen leunen om de lijn in de gaten te houden, wat ik wat vaag vind op een sportevenement. Dan heb je ook de fans. Leukste die ik ontmoet heb: Berdychs Army. Deze fans werden door security bijna van de tribuna afgehaald, totdat het publiek zich ermee ging bemoeien, want ze waren erg vermakelijk en Berdych kon ze ook waarderen. Nu heb ik permanent het nummer 'Tomas Berdych' in mijn hoofd, die bij jullie ook wel bekend staat als het nummer 'Barbra Streisand'. Ook geirriteerd aan het publiek hoor, zeker van die aanmoedigers die denken dat ze een speciale band hebben met een speler en diegene dan constant bij hun voornaam noemt (en nee ik ben daar niet 1 van). Helaas zit mijn toegang tot het park erop. Dus nu ga ik de wedstrijden gewoon in het hostel volgen en de grotere wedstrijden hier op Federation Square. Kan niet wchten totdat ik Federer de finale zie winnen (even afkloppen...)

Nu over op totaal iets anders. Afgelopen week deed zich ook een dilemma voor met betrekking tot reizen in Oz. Had altijd als plan om via the East Coast naar Cairns te reizen en dan Sydney te doen, veel stranden te zien, Fraser Island, Whitsundays en wat niet al. Maar vanwege floods en vanwege een aantal meiden hier in het hostel, ging ik denken om met een campervan door de outback te gaan. Dat betekent geen Sydney, geen vele stranden, maar als het budget het toelaat aan het eind wel Whitsundays en Fraser Island (want heb dan nog 2 weken als ik in Cairns aankom). En zeker weten Uluru en Darwin. Jullie horen het al het was een dilemma. Maar inmiddels heb ik wel besloten om de outback in de gaan, lekker mij zo van gedachten veranderen, ben ik heel goed in. Dus nu ga ik 5 weken heerlijk met een campervan door Australie reizen. Dacht is ook weer eens wat anders dan telkens die bus, of niet soms?

Hou jullie op de hoogte!
Liefs Roxan

p.s. Weet en onthoud dat ik van tijd tot tijd aan alle lezers denk, maar wil tocjh (mochten ze mijn blog nog volgen) in het speciaal de familie van de Groep en Wil graag vermelden. Denk zelf dat het komt doordat ik tegenwoordig de keuken 3 uur per dag schoonmaak, maar wou zeggen: Ik ben jullie niet vergeten!