Do you have a bandaid for blisters? no?
Door: Roxan
Blijf op de hoogte en volg Dwintooitje
21 Februari 2019 | India, Vagator
The wonders of India
Feit: in India hebben ze geen blarenpleisters, of op zijn mijn in Panaji niet. Hoe ik dat weet? Ik heb een blaar op een blaar ontwikkelt. En hoe dat nou toch eens is gekomen? Ik heb toch weer te veel gelopen, ondanks mijn goede voornemen om dat echt echt echt niet meer te doen. Ik ben al genezen van het hiken, maar blijkbaar is gewoon lopen ook al te veel gevraagd. Maar dat krijg je ook als je in de toch wel fascinerende stad Mumbai rond loopt. Het begon al op de eerste ‘echte’ ochtend in Mumbai. Nadat ik ‘s avonds laat bij de airport hostel aangekomen was en in de ochtend met een gratis Uber naar het hostel in de stad was gereisd, deed ik het nog rustig aan. Toch kreeg ik het nog voor elkaar om ernstig te verbranden. Maar de eerste ‘echte’ ochtend, was de ochtend daarna. Dat was de ochtend dat ik wakker werd in Mumbai en al vroeg aan de wandel ging, om de hitte voor te zijn. Eerst op mijn slippers 3 km naar het station, om het bouwwerk te aanschouwen, toen door op mijn slippers naar Crawford Market. Onderweg had ik al bedacht om na mijn siësta mijn wandeling op schoenen voor te zetten. Dus ik in de middag op pad naar Marine Drive, de zee aanschouwen en zo op het oog leek Chowpatty Beach niet zo ver. Na een goed uur verder, was ik aangekomen bij het strand en wilde ik langzaamaan terug naar het hostel. Bleek ik al 6 km te hebben gelopen en moest ik er ook 6 terug. Ik kon natuurlijk wel een taxi pakken, maar hey ‘hoe ver is 6 km nou eigenlijk?’. Te ver blijkbaar, want eenmaal aangekomen bij het hostel had ik een enorme blaar op de bal van mijn voet ontwikkelt.
Het voornemen? Rustig aan doen en dat ging redelijk, mede omdat ik de propvolle lokale treinen had ontdekt en zo Mumbai verder verkent, door bijvoorbeeld naar Dhobi Ghat te gaan, de enorme menselijk wasserette, bij een gebrek aan betere beschrijving.
Ik kan wel doorgaan over mijn lichamelijk klachten, welke op mijn blaar na nog redelijk meevallen. Het is warm, ik kan niet tegen de hitte en ik zit spontaan onder de bultjes, maar dat neem ik op de koop toe. Nee waar ik het over wil hebben zijn de indrukken, de mensen en de geuren. In Mumbai waren de geuren en kleuren zo prachtig. Bij elke meter die ik liep, was er wel weer een specerij die ik niet herkende of juist wel of was er wel weer een markt, die ik helemaal leeg kon kopen. Al glimlachend en met een muziekje op werkte ik daardoor ook gestaag aan het ontwikkelen van mijn blaar. De mensen die ik hier ontmoet zijn leuk. Zowel de lokalen, welke over het algemeen super vriendelijk zijn en ook de reizigers. Al kom je een enkeling tegen, waarvan ik me toch echt afvraag wat ze hier doen. Het begon al bij aankomst, waar een oud Duits/Amerikaans stel op weg naar Goa waren, maar voor de verandering een tussenstop hadden in Mumbai. Nou die vrouw had het er maar zwaar mee, eigenlijk had ze niets met India, behalve Goa. Ze vond de mensen niet leuk, het waren er te veel, ik denk dat ze ze achterlijk vond, het stonk en ze hield niet van Chai en had haar eigen thee bij zich. Chai was namelijk veel ste zoet. Maar ik heb ook een Japanner ontmoet in de trein, welke onder dat hij echt Engels kon, erg zijn best deed om contact te maken. Zo toch nog een mooi gesprek kunnen voeren.
Voor de mensen die zich ook afvragen waar ik nu uithang. Is zit in Vagator, Goa. Hippie provincie nummer 1. Ik ben er zelf geen fan van, maar het is hier aan het strand. Amper nog gezien trouwens, want het blijft heet en ik doe aan rustmomenten midden op de dag. Maar er zijn leuke mensen, ik vermaak me en probeer het ook rustig aan te doen. Ik heb nog genoeg dagen voor de boeg. Voordat ik in Vagator aankwam, nog wel in Panaji geweest, het midden van Goa, een oud Portugees beïnvloed plaatsje, met mooie huisjes en veel prachtige kerken.
Inmiddels heb ik ook wel weer een planaanval gehad, haha. En begint mijn reis door India behoorlijk definitieve vormen te krijgen. Zo blijf ik nog wel een paar dagen in Vagator, blijkbaar is hier het nummer 1 EDM festival van India of de wereld? dit weekend en dan zondagnacht naar Hampi, waar ik enorm naar uitkijk, want iedereen is daar zeer enthousiast over, maar wat ik precies kan verwachten, ik heb nog steeds geen idee…. Daarna zal er wel langzaam een update komen en dan kan ik het jullie helemaal navertellen wat er nou allemaal te doen is in Hampi.
Volgens mij is het wel duidelijk, alles gaat goed met mij en ik vermaak mij prima. Al met al een zeer geslaagde start van de reis.
Tot schrijvens,
Liefs Roxan
Feit: in India hebben ze geen blarenpleisters, of op zijn mijn in Panaji niet. Hoe ik dat weet? Ik heb een blaar op een blaar ontwikkelt. En hoe dat nou toch eens is gekomen? Ik heb toch weer te veel gelopen, ondanks mijn goede voornemen om dat echt echt echt niet meer te doen. Ik ben al genezen van het hiken, maar blijkbaar is gewoon lopen ook al te veel gevraagd. Maar dat krijg je ook als je in de toch wel fascinerende stad Mumbai rond loopt. Het begon al op de eerste ‘echte’ ochtend in Mumbai. Nadat ik ‘s avonds laat bij de airport hostel aangekomen was en in de ochtend met een gratis Uber naar het hostel in de stad was gereisd, deed ik het nog rustig aan. Toch kreeg ik het nog voor elkaar om ernstig te verbranden. Maar de eerste ‘echte’ ochtend, was de ochtend daarna. Dat was de ochtend dat ik wakker werd in Mumbai en al vroeg aan de wandel ging, om de hitte voor te zijn. Eerst op mijn slippers 3 km naar het station, om het bouwwerk te aanschouwen, toen door op mijn slippers naar Crawford Market. Onderweg had ik al bedacht om na mijn siësta mijn wandeling op schoenen voor te zetten. Dus ik in de middag op pad naar Marine Drive, de zee aanschouwen en zo op het oog leek Chowpatty Beach niet zo ver. Na een goed uur verder, was ik aangekomen bij het strand en wilde ik langzaamaan terug naar het hostel. Bleek ik al 6 km te hebben gelopen en moest ik er ook 6 terug. Ik kon natuurlijk wel een taxi pakken, maar hey ‘hoe ver is 6 km nou eigenlijk?’. Te ver blijkbaar, want eenmaal aangekomen bij het hostel had ik een enorme blaar op de bal van mijn voet ontwikkelt.
Het voornemen? Rustig aan doen en dat ging redelijk, mede omdat ik de propvolle lokale treinen had ontdekt en zo Mumbai verder verkent, door bijvoorbeeld naar Dhobi Ghat te gaan, de enorme menselijk wasserette, bij een gebrek aan betere beschrijving.
Ik kan wel doorgaan over mijn lichamelijk klachten, welke op mijn blaar na nog redelijk meevallen. Het is warm, ik kan niet tegen de hitte en ik zit spontaan onder de bultjes, maar dat neem ik op de koop toe. Nee waar ik het over wil hebben zijn de indrukken, de mensen en de geuren. In Mumbai waren de geuren en kleuren zo prachtig. Bij elke meter die ik liep, was er wel weer een specerij die ik niet herkende of juist wel of was er wel weer een markt, die ik helemaal leeg kon kopen. Al glimlachend en met een muziekje op werkte ik daardoor ook gestaag aan het ontwikkelen van mijn blaar. De mensen die ik hier ontmoet zijn leuk. Zowel de lokalen, welke over het algemeen super vriendelijk zijn en ook de reizigers. Al kom je een enkeling tegen, waarvan ik me toch echt afvraag wat ze hier doen. Het begon al bij aankomst, waar een oud Duits/Amerikaans stel op weg naar Goa waren, maar voor de verandering een tussenstop hadden in Mumbai. Nou die vrouw had het er maar zwaar mee, eigenlijk had ze niets met India, behalve Goa. Ze vond de mensen niet leuk, het waren er te veel, ik denk dat ze ze achterlijk vond, het stonk en ze hield niet van Chai en had haar eigen thee bij zich. Chai was namelijk veel ste zoet. Maar ik heb ook een Japanner ontmoet in de trein, welke onder dat hij echt Engels kon, erg zijn best deed om contact te maken. Zo toch nog een mooi gesprek kunnen voeren.
Voor de mensen die zich ook afvragen waar ik nu uithang. Is zit in Vagator, Goa. Hippie provincie nummer 1. Ik ben er zelf geen fan van, maar het is hier aan het strand. Amper nog gezien trouwens, want het blijft heet en ik doe aan rustmomenten midden op de dag. Maar er zijn leuke mensen, ik vermaak me en probeer het ook rustig aan te doen. Ik heb nog genoeg dagen voor de boeg. Voordat ik in Vagator aankwam, nog wel in Panaji geweest, het midden van Goa, een oud Portugees beïnvloed plaatsje, met mooie huisjes en veel prachtige kerken.
Inmiddels heb ik ook wel weer een planaanval gehad, haha. En begint mijn reis door India behoorlijk definitieve vormen te krijgen. Zo blijf ik nog wel een paar dagen in Vagator, blijkbaar is hier het nummer 1 EDM festival van India of de wereld? dit weekend en dan zondagnacht naar Hampi, waar ik enorm naar uitkijk, want iedereen is daar zeer enthousiast over, maar wat ik precies kan verwachten, ik heb nog steeds geen idee…. Daarna zal er wel langzaam een update komen en dan kan ik het jullie helemaal navertellen wat er nou allemaal te doen is in Hampi.
Volgens mij is het wel duidelijk, alles gaat goed met mij en ik vermaak mij prima. Al met al een zeer geslaagde start van de reis.
Tot schrijvens,
Liefs Roxan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
