Ow dus dit is OOK Japan

Dus ik was al even op zoek naar het spirituele Japan, nou ik heb het gevonden hoor. Ik ben op pelgrimstocht in het Oosten van Japan.
Ik startte mijn laatste week met een bliksembezoek aan Kyoto (en wat was ik blij). Want daar waar ik eerst verdwaalde in Gion, wisten de eigenaren van het Guesthouse waar ik verbleef mij alles goed uit te leggen. Dus ik alsnog de meest mooie tempels en straatjes bekeken en bewandeld. En een tempel in het donker bezocht die zeer mooi verlicht was. En ook al regende het in Kyoto, dat kon mijn pret niet drukken. De ochtend erna nog snel naar Kumara dera geweest, een tempel in de neerbij gelegen bergen van Kyoto. Weg van de drukte, 'in de wolken', het was heel sereen.

Toen was het na 24 uur toch echt weer tijd om Kyoto te verlaten om naar Nara te gaan. Het oord waar Japanners heen gaan om de grootste Buddha van Japan te zien. In mijn hoofd was dit een klein bergplaatsje, maar niets is minder waar. Het is gewoon een stad. Toch deed dat en de duizenden toeristen niets af aan mijn ervaring. Of dat nou kwam door mijn 100 jaar oude, traditionele guesthouse of door het prachtige park met zijn supermooie tuinen of dat ik een fortune heb gekocht bij een shrine en deze bleek positief te zijn, dus mag die mee naar huis. Waar het ook door komt, ik weet het niet.

Na Nara door naar Koya-san. Weer een toeristische trekpleister, 1 grote boeddhistische tempelstad, maar man wat was het mooi. Vooral de enorme boeddhistische /shintoistische begraafplaats, die uitmondt bij een tempel waar de monniken tussen 6 en 7 uur 's ochtends aan het chanten zijn. Daar moest ik natuurlijk bij aanwezig zijn. Ow oeh en de bladeren waren van kleur aan het veranderen in Koya-san, wat is dat prachtig zeg! Kon er geen genoeg van krijgen, vandaar de vele foto's op Facebook.

Inmiddels ben ik doorgegaan met mijn spirituele avontuur en zit ik in Hongu, onderdeel van de Kumano Kodo. Een van de oudste pelgrimsroutes van Japan. Het is hier een stuk rustiger en dat zal vast wel komen omdat het wel 6 hele uren duurt met het openbaar vervoer om hier te komen. Nou had ik geluk en was de eigenaar van het hostel waar ik nu verblijf gisteren ook in Koya-san niet heeft hij me een lift gegeven. Waardoor de reis nog maar 2 uur duurde.
Vandaag, tegen beter weten in, aan de wandel gegaan, want ik kon natuurlijk niet NIET een stuk van de route wandelen. Eerst de verkeerde kant op gelopen, om daar na 20 minuten achter te komen. Om vervolgens om te keren en de juiste kant op te gaan, richting een privé onsen. Want ja na al dat gezweet wil je jezelf wel verwennen.

En nu komen we bij het deels trieste gedeelte van mijn blog van deze week, Japan zit er bijna op