Reizen gaat maar niet uit mijn systeem

Terwijl ik hier in een kek restaurantje van mijn lunch aan het genieten ben, met alt-j op de achtergrond, alvast begonnen met het schrijven van mijn blog. De eerste vraag die dan in mij opkomt, is wat wordt de stijl? Met name, ga ik het in chronologische volgorde schrijven? Of een verdeling van highlights en dieptepunten. Voor nu kies ik voor de chronologische volgorde, met als uitzondering de huishoudelijke mededelingen :
* alles gaat goed met mij, ik geniet volop, voel mij op mijn plek en heb het naar mijn zin.
* ik heb nog wel last van een jetlag en ben bang dat ik deze reis vroeg blijf opstaan, net als vorig jaar.

Terug naar het begin :
Het is zaterdagochtend en ik ben helemaal klaar voor mijn vakantie. Alles verloopt vlekkeloos en vlotjes op het vliegveld, ondanks de ietwat drukke zaterdagochtend spits bij het inchecken. Ik had al bedacht dat ik niet zou slapen in het vliegtuig (wat ook klopte ), dus toen maar een filmmarathon gehouden. Bestaande uit jurassic world, the martian, Black mass en legend. Ondertussen viel het mij op dat ik met vliegen erge pijn in mijn benen krijg, wat slapen alleen maar bemoeilijkt en ik verwacht dat dit in de toekomst niet gaat veranderen. Toch in het tweede vliegtuig wat zitten knikkebollen, om vervolgens een mental note te maken dat zo'n nekkussen wel eens handig kon zijn. Airport pick-up ging perfect en anderhalf uur na mijn landing was ik aangekomen bij mijn hostel. Weer een half uur later lag ik om half 11 in bed.
De volgende dag om half 7 toch wel klaar wakker. Ik naar her dakterras om voor het eerst de 3 actieve vulkanen te zien. Het bracht een glimlach op mijn gezicht. Vervolgens toch maar weer naar bed, maar om half 8 was het toch echt klaar. De eerste echte dag in antigua opgetrokken met een Duits stel. Gezamenlijk een stadswandeling gemaakt en vernomen dat er een processie /optocht zou zijn, maar nog niet begrepen waarvoor. In ieder geval er zou 4 uur of 5 uur of naar wat later bleek zes uur een processie binnen komen. Er waren allemaal mensen gekleed als Romeinen en mensen in het paarse gewaden. De informatie die we uiteindelijk verkregen was dat Lent was beginnen, 40 dagen voor pasen/semana Santa en de dag dat Jezus zijn eigen kruis droeg? Nou dat hebben we dus voorbij zien komen. Na de processie te hebben gezien nog lekker gegeten bij straattentjes en ik was daarna uitgeteld (het was negen uur ), wat niet heel erg was, want inmiddels had ik een hiking tocht geboekt naar de vulkaan pacaya en moest ik toch om vijf uur op.

Ik de volgende ochtend helemaal klaar voor de hiking tocht, netjes op tijd werd ik opgehaald en anderhalf uur later stonden we aan de voet van pacaya, terwijl we onderweg al uitzicht hadden op een rokende vulkaan. Dus hups ik nog mijn laatste sigaret gerookt en gaan met die banaan. Na 5 minuten lopen was ik compleet buiten adem en ik maar rekenen hoe ver ik zat. Vijf minuten van anderhalf uur is 1 vijfenveertigste, Okay dat schiet niet op. Gelukkig waren er genoeg stops en denk ik eerder dat de tocht een uur duurde, maar het was het waard. Zo dicht bij de krater en de warme lavastenen waar we marshmallows roosterde en het uitzicht op de andere drie vulkanen, maakte het fantastisch.
Eenmaal terug in antigua had ik bedacht om te gaan lunchen en dan slapen om mij klaar te maken voor de pubcrawl die rond vier uur begon, maar eerst werd ik gestoken door iets van een bij. De angel hing in mijn vinger en mijn hele vinger begon te branden, vervolgens mijn vinger een uur in koud water, waardoor geen siësta maar wel een pubcrawl. Wat zeer gezellig was, maar rond 7 uur kreeg ik erge trek en aangezien de kroegentocht in mijn hostel eindigde, ging ik al terug om even te eten. Maar ergens terwijl ik de trap op liep, dacht ik bij mijzelf :'Ow even slapen is ook wel een goed plan'. Dus ik naar bed en de wekker gezet, waar ik compleet doorheen ben geslapen. Ergens rond 23 uur werd ik nog wel wakker met het idee 'dit is niet handig, nou wordt ik morgen weer vroeg wakker', maar dat maakte niets uit en dus werd ik vandaag om vijf uur wakker. Het had erger gekund.

Vandaag een rustdag, wie is de mol gekeken, vervoer en hostel geregeld en dan morgen door naar lago atitlan!

Liefs roxan, tot schrijf ze!