Pura Vida!
Door: Roxan
Blijf op de hoogte en volg Dwintooitje
11 Maart 2015 | Costa Rica, Manuel Antonio
Hoi Allemaal,
Inmiddels aangekomen in het nu al prachtige Costa Rica. Na mijn dagje in Boquete, waar ik veel heb geleerd over het maken van koffie en naar een mini canyon ben geweest om te proberen rots te klimmen door naar Costa Rica. Dat betekende vele bussen om in 1 dag in Corcovado aan te kunnen komen. Eerst een bus van Boquete naar David, toen een bus van David naar de grens. Hier zou alles wel een lang kunnen duren. Wat blijkt, niks aan de hand. Binnen een half uur de grens over, dus dat was een eitje. Toen bleken we ook nog een extra uur te hebben door tijdsverschil tussen Panama en Costa Rica. We dachten dat dit wel goed uit zou komen, want er moesten nog drie bussen gehaald worden, waarvan de laatste om 16.45 zou gaan. De eerst volgende bus verliep vlekkeloos, waardoor we vervolgens 3 uur moesten wachten op de bus van 14.00 naar La Palma. Eenmaal in de bus van La Palma begonnen de zenuwen. Want de bus stopte wel erg vaak en ging zeker niet snel. Toen het 16.00 was en we er nog niet waren, begon ik hem te knijpen. Het werd zelfs 16.30 en we moesten nog 10 km. Uiteindelijk aangekomen om 16.40 en gelijk in de volgende bus gejumped. De planner in mij deed een vreugde dansje. Helemaal kapot na 11 uur reizen aangkomen in El Progresso, Bahia Drake (Corcovado).
Corcovado was mooi. Heerlijk gerelaxed, geprobeerd te fietsen in het hete weer en wel een hele 1.5 uur volgehouden en toen weer terug de hangmat in. In het kleine dorpje El Progresso (10 huizen) waar ik verbleef echt heerlijk gegeten bij een Soda (lokaal restaurant). Voornamelijk lokaal eten, casado wat uit rijst, bonen, vlees, salade en patajones (plantaan) bestaat, gezamenlijk met een refresco bijvoorbeeld Horchata. Echt heel lekker eten en goedkoop en de mensen waren zo lief. Elke dag naar terug gegaan. De tweede dag in Corcovado naar het nationaal park gegaan en rondgelopen en echt enorm veel dieren gezien. Nog geen 5 minuten in het park en er was al een krokodil en een Tapir. Verder heel veel apen, die ons probeerden uit te dagen en vogels.
Hoewel ik echt niet weg wilde, toch naar Uvita ggaan. Hier in een geweldig mooi hostel tercht gekomen, nadat een Amerikaan mij te vroeg van de bus had gehaald en waardoor ik een uur moest lopen naar het hostel. Dan nog was dit het waard. Een paradijsje, 5 minuten van het strand gelegen en tevens Nationaal Park en een kolibri in het hostel met een nestje, waardoor de kolibri voor de verandering stil zit. Jammer genoeg ligt Uvita vlakbij Dominical, waar net het Envision festival was geweest. Simpel gezegd een hippie festival, waar alle Amerikaanse hippies op af komen. Laten we het zo zeggen ik heb niets tegen hippies, maar dit waren Amerikaanse hippies. Eric Cartman was right, ze zijn een plaag. Wat een onzin dat zij uitkramen over ' hun energy channelen' en vervolgens de hele dag stoned zijn. En het gebruik van Peyote en Ayuashka, waardoor ze ' the meaning of life' gevonden hebben. Wat inhoudt dat je zelf er meaning aan moet geven (joh!). Ik hoorde een meisje vragen aan een jongen of die in Kroatie was geweest en of het mooi was, want zij had het gevoel dat ze in een vorig leven in Kroatie woonde, waarop die gozer zegt 'ja het is echt heel mooi, goeie feestjes hebben ze daar' . Zucht.....
Afgezien van bovenstaande ben ik echt blij dat ik er heen ben gweest. Na al het lokale eten in Corcovado, een keer ' gewoon' gegeten. Echt de lekkerste spareribs (lekkerder dan de Sphinx) bij ' Fat Alice' gegeten. En ook het plaatsje ontdekt. Ze zeggen dat Costa Rica geen cultuur heeft en daardoor geen mooie gebouwen, maar ze zijn wel devoot christenen. Rond Pasen ligt alles een week plat en ze hebben ontzettend veel kerken. Allemaal ubersimpele gebouwen, behalve in Uvita, waar de Andreaskerk staat. Welke echt impressive is.
Nu bevind ik me in een kleine stop in Manuel Antonio, het kleinste nationaal park en het meest toeristische. Op dit moment vol met Amerikanen ivm springbreak (weer een zucht). In het park in het begin eerder toeristen gespot, dan dieren, om laten rustigere plekken te vinden. Bijv. een strand waar de aapjes op je af kwamen en enorme leguann rondliepen. Op zich een heel mooi park en wederom een hostel met een enorm mooi uitzicht op de ondergaande zon.
Vanavond daar van genieten en dan door naar Monte Verde, op naar de 8 uur durende busreis :-)
Liefs!
Inmiddels aangekomen in het nu al prachtige Costa Rica. Na mijn dagje in Boquete, waar ik veel heb geleerd over het maken van koffie en naar een mini canyon ben geweest om te proberen rots te klimmen door naar Costa Rica. Dat betekende vele bussen om in 1 dag in Corcovado aan te kunnen komen. Eerst een bus van Boquete naar David, toen een bus van David naar de grens. Hier zou alles wel een lang kunnen duren. Wat blijkt, niks aan de hand. Binnen een half uur de grens over, dus dat was een eitje. Toen bleken we ook nog een extra uur te hebben door tijdsverschil tussen Panama en Costa Rica. We dachten dat dit wel goed uit zou komen, want er moesten nog drie bussen gehaald worden, waarvan de laatste om 16.45 zou gaan. De eerst volgende bus verliep vlekkeloos, waardoor we vervolgens 3 uur moesten wachten op de bus van 14.00 naar La Palma. Eenmaal in de bus van La Palma begonnen de zenuwen. Want de bus stopte wel erg vaak en ging zeker niet snel. Toen het 16.00 was en we er nog niet waren, begon ik hem te knijpen. Het werd zelfs 16.30 en we moesten nog 10 km. Uiteindelijk aangekomen om 16.40 en gelijk in de volgende bus gejumped. De planner in mij deed een vreugde dansje. Helemaal kapot na 11 uur reizen aangkomen in El Progresso, Bahia Drake (Corcovado).
Corcovado was mooi. Heerlijk gerelaxed, geprobeerd te fietsen in het hete weer en wel een hele 1.5 uur volgehouden en toen weer terug de hangmat in. In het kleine dorpje El Progresso (10 huizen) waar ik verbleef echt heerlijk gegeten bij een Soda (lokaal restaurant). Voornamelijk lokaal eten, casado wat uit rijst, bonen, vlees, salade en patajones (plantaan) bestaat, gezamenlijk met een refresco bijvoorbeeld Horchata. Echt heel lekker eten en goedkoop en de mensen waren zo lief. Elke dag naar terug gegaan. De tweede dag in Corcovado naar het nationaal park gegaan en rondgelopen en echt enorm veel dieren gezien. Nog geen 5 minuten in het park en er was al een krokodil en een Tapir. Verder heel veel apen, die ons probeerden uit te dagen en vogels.
Hoewel ik echt niet weg wilde, toch naar Uvita ggaan. Hier in een geweldig mooi hostel tercht gekomen, nadat een Amerikaan mij te vroeg van de bus had gehaald en waardoor ik een uur moest lopen naar het hostel. Dan nog was dit het waard. Een paradijsje, 5 minuten van het strand gelegen en tevens Nationaal Park en een kolibri in het hostel met een nestje, waardoor de kolibri voor de verandering stil zit. Jammer genoeg ligt Uvita vlakbij Dominical, waar net het Envision festival was geweest. Simpel gezegd een hippie festival, waar alle Amerikaanse hippies op af komen. Laten we het zo zeggen ik heb niets tegen hippies, maar dit waren Amerikaanse hippies. Eric Cartman was right, ze zijn een plaag. Wat een onzin dat zij uitkramen over ' hun energy channelen' en vervolgens de hele dag stoned zijn. En het gebruik van Peyote en Ayuashka, waardoor ze ' the meaning of life' gevonden hebben. Wat inhoudt dat je zelf er meaning aan moet geven (joh!). Ik hoorde een meisje vragen aan een jongen of die in Kroatie was geweest en of het mooi was, want zij had het gevoel dat ze in een vorig leven in Kroatie woonde, waarop die gozer zegt 'ja het is echt heel mooi, goeie feestjes hebben ze daar' . Zucht.....
Afgezien van bovenstaande ben ik echt blij dat ik er heen ben gweest. Na al het lokale eten in Corcovado, een keer ' gewoon' gegeten. Echt de lekkerste spareribs (lekkerder dan de Sphinx) bij ' Fat Alice' gegeten. En ook het plaatsje ontdekt. Ze zeggen dat Costa Rica geen cultuur heeft en daardoor geen mooie gebouwen, maar ze zijn wel devoot christenen. Rond Pasen ligt alles een week plat en ze hebben ontzettend veel kerken. Allemaal ubersimpele gebouwen, behalve in Uvita, waar de Andreaskerk staat. Welke echt impressive is.
Nu bevind ik me in een kleine stop in Manuel Antonio, het kleinste nationaal park en het meest toeristische. Op dit moment vol met Amerikanen ivm springbreak (weer een zucht). In het park in het begin eerder toeristen gespot, dan dieren, om laten rustigere plekken te vinden. Bijv. een strand waar de aapjes op je af kwamen en enorme leguann rondliepen. Op zich een heel mooi park en wederom een hostel met een enorm mooi uitzicht op de ondergaande zon.
Vanavond daar van genieten en dan door naar Monte Verde, op naar de 8 uur durende busreis :-)
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
