Local life

Hallo lieve mensen,

daar ben ik weer en inmiddels gaan we mijn laatste week in. Maar eerst eens terug blikken op de afgelopen week.

Nadat ik genoten heb in Pushkar van het goede, rustige leven door gegaan naar Ranthambore National Park.
Helaas daar geen tijgers gezien, maar het NP was hoe dan ook mooi en een welkome afwisseling van alle steden. Helaas had ik tijdens de safari een oudere Indiase man naast me, die graag wilde praten. Het is een beetje vergelijkbaar met de oudjes in NL, die in de bus een gesprek aangaan, ondanks dat ik mijn koptelefoon op heb. Deze man ging me aanwijzen dat er een pauw liep, een hert, een vogel..... No shit... Wat me brengt op het volgende kopje:

'oudere Indiase mannen'
Die willen me allemaal redden/helpen als vrouwelijke solo reizigster. Binnen no-time had ik van deze man in Ranthambore de uitnodiging om hem te contacten als ik in New Delhi ben, zodat hij me kon helpen. Business card gekregen (ik heb er inmiddels 3), waar zijn mobiele nummer op stond en zijn e-mail adres. Zo konden we contact houden....
Dit gebeurde me ook al in de trein van Udaipur naar Ajmer. Een Brahmin bleef maar tegen me praten, over zijn werk, zijn familie, zijn niet sociale zoon en wat niet al. Op een gegeven moment ging hij maar in mijn boek lezen (die ik al de hele tijd probeerde te lezen). Hij er doorheen gebladerd en hij kwam tot de conclusie dat het een goed boek was. Kon hij natuurlijk nooit weten, al had hij wel gelijk, want ik was Shantaram alweer aan het lezen. Verder een business card gekregen en we MOESTEN echt contact houden en ik moest langs komen als ik in Jaipur was. Binnen een uur was ik zijn business card alweer kwijt. Wat niet heel erg was, de man was wat chauvinistisch aangelegd. India was the best en vrouwen hadden het hier voor elkaar, what with de baas zijn van het huishouden....
Daarnaast nog een man in de bus ontmoet van Jodhpur naar Udaipur. Hij wilde me wel gezelschap houden als ik in Udaipur me alleen voelde. De man vertelde dat hij in Jodhpur op bezoek was bij schoonfamilie en daar was zijn vrouw nu nog. Maar hij moest werken in Udaipur. De man was zeer behulpzaam, gaf me tips waar ik moest eten, vooral naar een restaurant gaan met uitzicht over het meer met kaarslicht. En toen gaf die aan het eind zijn nummer (ik was toen nog zo stom om mijn nummer ook te geven) en hij zei: Bel me als je je alleen voelt, kunnen we samen eten, want ik ben ook maar alleen. Gaan we naar het restaurant aan het meer met het de kaarslicht. Belt die de dag erna ook nog! Ik had gelukkig company en was dus niet alleen. Wat moet ik daarvan maken......
Tijdens deze reizen met het openbaar vervoer ook echt leuke contacten gehad. Zo ontmoette ik een moeder met haar 2 dochters. Waarvan er eentje heel goed engels kon en veel over de geschiedenis wist van India. Ze boden me eten aan en hulp waar uit te stappen.

Treinen:
Blijkbaar had ik de eerste 4 weken met treinreizen geluk, want ze gingen allemaal op tijd. Sindsdien is het mis. De trein van Ajmer naar Ranthambore vertrok 2,5uur later. Wat typisch was, want Ajmer washet beginpunt van de treinreis!
Vervolgens was de trein van Ranthambore naar Jaipur 3,5 te laat. Wat begrijpelijker was, want die trein was de dag ervoor al onderweg vanuit het Oosten. Inmiddels een handige website gevonden waar de ACTUELE treintijden op staan. Ga ik zo meteen even checken. Wat ik hoor een trein van 6 uur te hebben vanavond naar Delhi.... keeping fingers crossed.
Toch irritant om met tas en al op het station aan te komen om daar erachter te komen dat die niet gaat. Ondertussen ook al een keer bij het verkeerde station uitgestapt. Gelukkig blijven de treinen hier ellenlang op het station staan, dus ik weer snel de trein in. Terwijl ik toch honderd keer aan de Indiase mensen had gevraagd of het Jaipur was....

Food!
Over op leukere onderwerpen. Het eten! Ik hou van Indiaas eten. Zelfs of voornamelijk de groentes. Want hier zit het allemaal in een lekker sausje. Aardappelen, bloemkool, erwten, bonen, spinazie, linzen, tomaten. Noem het maar op, jammie! En dan heb je nog rietsuikersap, garlic naan, chapati, thali. Ik kan zo nog wel even doorgaan.

De afgelopen dagen
Ik zit inmiddels alweer 5 dagen in Jaipur. En niet omdat Jaipur zo speciaal is, maar voor Amber. Ik had kadootjes voor Billu's familie, gisteren was kite festival en ik had wel even behoefte om tussen de lokale, niet opdringerige Indiase mensen te zitten. Dus dat ook gedaan. Lekker 2 dagen daar gerelaxed.
Eerste dag kadootjes gedropt, baby bewonderd, heerlijk gegeten bij een Shiva tempel, aangezien ze die 2x per maand eren. Indrukwekkend om de prayer te zien, werd er helemaal stil van. En daarna lekker eten.
Gisteren kite festival beleefd. Wat echt een jongens festival in. Mannen staan op de rooftop allemaal te vliegeren, proberen andere vliegeraars te dwars bomen. Sommige drinken daar volop bij, loud music van allemaal verschillende huizen. Ik heb ook geprobeerd te vliegeren, maar is echt moeilijk. En de jongen hier,nemen het meteen over als het even niet goed gaat. Verder lokaal gegeten bij Raj's familie. Gezellig gepraat met zijn schoonzussen. Eentje daarvan vertelde dat haar Engels heel goed was, zeker toen ze nog studeerde. Maar nu ze inmiddels 4 jaar getrouwd was en niet zo veel aanspraak meer had, was dat echt minder geworden. En een beetje zeiken over de mannen. Wat de dames waren ook aan het vliegeren, maar de husbands vonden dat ze in de weg zaten. Dus lekker klagen tegenover mij. Haha.
Daarna weer langs bij Billu's familie, sweets opgehaald voor hem en 's avonds nog wat rondgehangen. Want dat is zo'n beetje het enige wat de boys hier doen....

En that's it voor deze week. Ik ga mijn laatste weekje even weer de rust opzoeken in het Noorden en dan zit het er alweer op.

Tot snel allemaal!